☰
Znikając Nad Wisłą
2023|10|11 ŚRODA g~19:00
Wystawa Znikając nad Wisłą jest jednym z elementów podsumowania tegorocznej, piątej edycji programu rezydencyjnego pod tym samym tytułem, który realizowany jest przez Fundację W788. W okresie lipcowo-wrześniowym, w siedzibie fundacji, która znajduje się przy 788 kilometrze Wisły gościmy twórców i twórczynie, których aktywność w obszarze sztuki pragniemy udostępnić bydgoskiej publiczności. Współpracujący z nami artyści i artystki to często osoby pochodzące z Bydgoszczy lub związane ze środowiskiem twórczym miasta. Tygodniowe pobyty rezydencyjne nad Wisłą, w tym szczególnym, rozległym krajobrazie, dają im możliwość chwilowego odosobnienia, refleksyjnej pracy w kontekście miejsca i czasu, jak również są szansą na nawiązanie pozainstytucjonalnego, nieformalnego kontaktu z publicznością. Osoby, które nas odwiedzają są przez nas zapraszane lub wybierane na zasadzie Open call. Warunki jakimi dysponujemy trafiają w aktualne potrzeby twórców i twórczyń. Nie oczekujemy, aby podczas pobytu powstały konkretne materialne dzieła. Zależy nam, aby czas spędzony nad rzeką stał się powodem refleksji nad wszechogarniającą nadprodukcją również w polu sztuki. Zależy nam na niewytwarzaniu kolejnych artefaktów lecz na zachowaniu umiaru, a czasem nawet powściągliwości w produkcji obiektów sztuki. Każdego roku współpracujemy z galeriami i fundacjami, które wspierają finansowo artystów i artystki w trakcie ich tygodniowego pobytu nad Wisłą. Od dwóch lat nasze działania uzyskują również wsparcie finansowe miasta Bydgoszcz. W tym roku gościliśmy trzy osoby: Annę Witkowską, Oskara Dawickiego i Daniela Dąbrowskiego.
Daniel Dąbrowski. Artysta wizualny, fotograf, absolwent bydgoskiego Liceum Plastycznego i Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu im. Magdaleny Abakanowicz (dawniej Akademia Sztuk Pięknych) na Wydziale Fotografii, gdzie w roku 1997 obronił dyplom magisterski w pracowni profesora Andrzeja Forkowskiego. Pochodzi z Bydgoszczy. W latach 1994 – 2004 związany ze środowiskiem twórczyń i twórców działających w bydgoskim Mózgu. Od 2004 mieszka w Edynburgu w Szkocji gdzie kontynuuje swoją fotograficzną drogę. Od 2017 często podróżuje zrobionym przez siebie kamperem mając zawsze pod ręką działający aparat. Czasem z wielodniowej lub wielotygodniowej wyprawy przywozi tylko jedno zdjęcie, czasem żadnego. W 2022 postanowił wrócić do fotografii analogowej, a swoją mobilną pracownie przenosi w nieoczywiste miejsca w naturze.
Oskar Dawicki jest z wykształcenia malarzem, ale już w trakcie studiów zainteresował się sztuką performensu, której pozostał wierny przez kolejne lata, by po roku 2000 rozszerzyć pole swego działania o prace wideo, fotografie, dokumentacje, a w końcu również obiekty i instalacje. W swojej sztuce łączy romantyczno-tragiczny komponent, silnie nasycony rozterkami egzystencjalnymi, z poetyką i krytycznym wymiarem sztuki konceptualnej. Autorefleksja nad statusem współczesnego artysty przeplata się z refleksją nad eterycznością i słabością własnej tożsamości. Zażenowanie, dyskomfort, nieporozumienie, komplikacja to pojęcia, na których wspiera się wyobraźnia artysty. Bezproduktywność sztuki uznaje Dawicki za jej najbardziej obiecujący wymiar.
Prace i performensy Dawickiego prezentowane były w wielu galeriach oraz instytucjach w Europie i Stanach Zjednoczonych, między innymi w Tate Modern w Londynie, Museum Abteiberg w Mönchengladbach, Folkwang Museum w Essen, Hayward Gallery w Londynie, Kunsthalle w Wiedniu, Kunstwerke w Berlinie, Witte de With w Rotterdamie, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Narodowym i Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie.
W 2010 roku opublikowana została powieść o życiu artysty (Łukasz Gorczyca, Łukasz Ronduda, W połowie puste), a w 2015 roku premierę miał film fabularny inspirowany twórczością Dawickiego, z nim samym w roli głównej (Performer, reż. Łukasz Ronduda, Maciej Sobieszczański).
Anna Witkowska - artystka wizualna, graficzka, okazjonalna kuratorka, profesora Akademii Sztuki w Szczecinie na Wydziale Wzornictwa / Komunikacja Wizualna i UX, absolwentka gdańskiej ASP. Tworzy samodzielnie lub w duecie artystycznym z Adamem Witkowskim. Współtworzy dwa kolektywy – Plenum Osób Opiekujących Się wraz z innymi matkami i osobami opiekuńczymi oraz Szare Wrony wraz z Alicją Karską, markę zajmującą się upcyklingiem odzieży, w duchu ekonomii cyrkularnej.
Jej projekty często mają syntetyczny, graficzny charakter, wprowadza do nich elementy tekstu. Posługuje się wideo, fotografią, instalacją lub obiektem. Prace Ani cechuje przewrotność. Sampling rzeczywistości zawiera dużą dawkę pesymizmu. Niedosłowne strach czy śmierć to częste motywy jej twórczości, lecz wszechogarniające poczucie pustki nie przygnębia. Staje się czymś ulotnym i niezobowiązującym. Artystka stosuje w swych realizacjach proste symbole społeczne, przytacza rytuały lub umowne formy komunikacji, by swobodnie weryfikować rzeczywistość, w której można się zatopić lub zwyczajnie z niej odejść. Intensywnie pracuje na polu projektowym, kooperując głównie z artystami wizualnymi, dźwiękowymi czy instytucjami kultury. Autorka logotypu, identyfikacji wizualnej oraz serii wydawniczej NOMUS / MNG Gdańsk. Wzięła udział w ponad 100 wystawach zbiorowych i 15 indywidualnych.
Znikając Nad Wisłą
Wystawa podsumowująca 5 edycję programu rezydencyjnego Fundacji W788
Galeria Wspólna
11.10.2023 (środa)
godz. 19:00
(wystawa potrwa do 10 listopada)
