Fundacja W788 została powołana w roku 2019. Miejscem jej podstawowej działalności jest wieś Kozielec, w gminie Dobrcz.
Posiadając wieloletnie doświadczenie w obszarze kultury, a także rozpoznając potrzeby lokalnej społeczności, realizujemy projekty oparte na partycypacyjnym charakterze, których celem jest integracja społeczna, inicjowanie działań wspólnotowych oraz udostępnianie aktualnych zjawisk w sztuce.
Pragniemy również wspierać twórców i twórczynie oferując im możliwość pobytu rezydencyjnego z dala od centrum, w miejscu, które umożliwia spokojną, refleksyjną pracę. Program rezydencyjny realizujemy we współpracy z galeriami i instytucjami kultury, na zasadzie open call.
Fundacja dysponuje domkiem rezydencyjnych w pełni przystosowanych do zamieszkania na krótki pobyt rezydencyjny, dysponuje również podstawowym sprzętem audio/wideo, który może udostępnić artystom. Przestrzeń ma charakter mieszkalno-pracowniany z pięknym widokiem na Wisłę.
Od kilkunastu lat mieszkam przy 788 kilometrze Wisły, w miejscowości Kozielec. Siedem kilometrów od drogi szybkiego ruchu, 25 kilometrów od Bydgoszczy, 51 kilometrów od Torunia, 126 od Gdańska, 217 km od Warszawy, 400 km od Berlina, 1029 km od Kijowa. Moje obserwacje prowadzę z dystansu, z perspektywy, która zmienia wielkość i ciężar krajobrazu. Z oddalenia wszystko wygląda inaczej i inaczej wybrzmiewa. Zmieniają się priorytety, a obowiązki, skądinąd bardzo przyjemne, pęcznieją. System zależności pozornie się komplikuje.
To mocno wpływa na wszystkie aktywności, również na twórczość. Przestrzeń pozwala przesuwać granice sensu, a czas pozornie zwalnia. Łatwiej dokonuje się przewartościowań, łatwiej się rezygnuje, a zaniechanie jest świadomym wyborem.
Peryferyjność, w której funkcjonuję może pozornie utrudniać aktywny udział w życiu, sprawiać wrażenie omijania przez główny nurt zdarzeń.
Ale jedyne co mnie mija i na co nie mam wpływu to rzeka, na którą patrzę każdego dnia. Płynie szerokim korytem zagarniając niekiedy przybrzeżne łąki, a innym razem, przy niskim poziomie wody, odkrywając piaszczyste łachy i dno. Za rzeką rozległy widok na pola i lasy wieńczy uniesiona, dzięki łagodnym wzgórzom, linia horyzontu. Z prawej pieje kogut, z lewej rozciąga się uprawa winorośli poprzecinana śliwami, jabłoniami i orzechami włoskimi. Całość sklepiona ogromem niebieskości.
Bardzo dobre miejsce, którym warto się dzielić.
Szukając tego miejsca przed laty, objeżdżając systematycznie okolicę, znalazłam jedną ze swoich ostatnich prac: dziesięciometrowy neon z lat siedemdziesiątych, składający się z zaledwie dwóch słów: Nowe Życie. Stał zapomniany na budynku rolniczej spółdzielni produkcyjnej, pozbawiony neonowych elementów. Obnażał miniony system, a równocześnie dawał nadzieję na zmianę.
Przy udziale wielu osób i zaangażowaniu instytucji, zreanimowałam warstwę świetlną umieszczoną na starej, zardzewiałej konstrukcji.
W tym miejscu zrodziła się również idea Nieużytków Sztuki, wieloletniego projektu, który inicjował współpracę kilkunastu instytucji kultury z grupą odbiorców i odbiorczyń, a z czasem stał się polem obserwacji tej współpracy, barometrem zaangażowania, konsekwencji i kreatywności.
Obserwowanie rzeki skłoniło mnie do kolejnej koncepcji opartej na rezygnacji z nadmiernej aktywności, do akcji Ćwiczenia z zaniechania, które zafunkcjonowały jako działania zbiorowe w przestrzeni publicznej.
Od kilkunastu lat moja twórczość w sposób naturalny związana jest miejscem, jest nim inspirowana czy wynika z jego bezpośredniej obserwacji.
Podświadomie wracając do cyklu działań sprzed lat, opartym na współpracy z grupami osób pt. „Pomaganie”, zapraszam do W788. Uczestnicy programu rezydencyjnego mają do dyspozycji mały, kompaktowy domek, który łączy w sobie trzy podstawowe funkcje. Jest przestrzenią o charakterze mieszkalnym, pracownianym i ekspozycyjnym.
Ta prosta, minimalistyczna forma uruchamia wiele możliwości. Całość ułatwia patrzenie i słuchanie najbliższego świata. Pozwala się zdystansować i szukać rozwiązań w naturze. Nie wymaga lecz łagodzi, spowalnia i daje energię.
„Dobrze tu być” wyryła cyrklem na blacie naszego stołu Asia Rzepka Dziedzic w lipcu 2020 roku.
Pobierz logo Fundacji (.pdf)